We leven in een bijzondere tijd. Oneindig veel informatie komt ons op af en we mogen vrijwel alles zelf bepalen. We zijn vrijer dan ooit en hebben allerlei vormen van afleiding en genot on demand tot onze beschikking. We leven in een walhalla. Alle lichten staan op groen om volop te genieten. Toch ervaren we dit niet zo. Sterker nog, we raken gedesoriënteerd. In een wereld waarin we zelf nauwelijks meer hoeven na te denken, groeit de vraag naar wat nog relevant is en wat niet. Welke informatie kan ik vertrouwen? Wat is waar?

Het lijkt alsof we onderweg gestopt zijn met het stellen van deze vragen. We raakten lui en onverschillig. We denken niet meer na, zijn steeds minder kritisch en vluchten in oppervlakkig digitaal contact. Ondertussen zijn we sitting ducks voor allerlei krachten, zoals politiek, marketing en populisme. Tijd om het tij te keren. Maar goed, hoe zorgen we ervoor dat we weer kracht vinden om op ons eigen moreel kompas te varen? Het antwoord ligt niet bij de klassieke instituten. Zij gaven weliswaar ooit richting aan ons leven, nu zijn ze aan het vervallen. Niet zo raar, als je bedenkt dat de kerk, vakbewegingen of andere instituten vaak uitgaan van een bepaalde dogmatiek. In een wereld waarin we vrijgevochten zijn en onze eigen keuzes (kunnen) maken, laten we ons moreel kader niet langer door hen voorschrijven.

Kortom: vrijgevochtenheid is hartstikke goed, maar wat doen we ermee? Hoe vormen we weer ons eigen oordeel? Zodat we opnieuw zelf richting geven aan ons leven en aan de kwaliteit van contact met anderen. Gek genoeg zien we in het meest ‘ontwikkelde’ deel van de wereld de minste zingeving. Je zou toch verwachten dat naarmate je meer ontwikkeld bent je beter in staat bent tot het ervaren van zingeving… dus hoe (her)ontdekken we die van ons?

De sleutel ligt bij onszelf ontwikkelen. In de meest brede zin des woords. Ontwikkelen vanuit een kritische, nieuwsgierige houding. Niet te snel oordelen en zeker niet arrogant zijn ten aanzien van onze eigen mening. Beseffen dat aan de andere kant van de wereld én ook dichtbij huis mensen anders tegen dingen aankijken. Zo’n houding vraagt een flinke dosis kennis en begrip van de wereld. Op het gebied van wetenschap, kunst, muziek, literatuur, maatschappij, geschiedenis. Kennis geeft context. De vraag is hoe we deze context richting geven.

De Bovenverdieping brengt mensen bij elkaar die zichzelf willen ontwikkelen. Die willen bouwen aan context en zingeving. Bouwen aan een crowd sourced religion. Geen klassieke, dwangmatige religie, maar juist een open en brede stroming, waarin iedereen zijn eigen morele kompas ontwikkelt. Waar niet één iemand de waarheid spreekt. Klinkt dit elitair? Zingeving is niet elitair, het is elementair. Je hoeft niet universitair geschoold te zijn om wijs te zijn. Wat je nodig hebt, is het vermogen nieuwsgierig, kritisch en open te zijn. Graag iets willen leren. Of je nu manager, filmmaker, politieagent of student bent, oprecht contact maken met mensen die de wereld vanuit een andere invalshoek benaderen, is onbetaalbaar. Juist deze diversiteit verrijkt ons leven en zorgt ervoor dat we als mensen met elkaar verbinding maken, tot nieuwe inzichten komen en weer ons eigen morele kompas volgen.